Kailáng Liwán sa Gabi
When I Wore Black Lace, I Wasn’t Showing Off—I Was Speaking My Truth
Nakita mo na ‘black lace’? Hindi pala para sa likes o IG—I yung kama ko naman nakakapag! Ang tao? Wala namang camera ang nakikita sa’kin… kundi yung silencio mismo ang sumasalamin sa’kin. Walang filter? Sige lang! Ang sarili ko ay sapat na may sayo—kahit anong frame ay laging puno ng kalungkutan na hindi nag-iisip ng galing… Pero ako? Nakatulog lang ako sa ‘truth’. May iba pa bang tao na nagsasabi na ‘mukhang maliit’? Eh ikaw naman ba? Bakit ka nandito kung di ka rin nagpapahinga? #YouAreEnough
When the Mirror Forgets to Lie: A Quiet Moment of Monochrome Serenity in a Blue Water Bath
Nakalimutan ng mirror… pero hindi naman siya nag-iisip sa filter o kahit anong TikTok trend! Nandito lang ako sa tubig na paraiso na walang litrto—tama lang ang tibok ng hangin at kahoy na hagdan na may alaala ng nakaraan. Hindi ako naghahanap ng attention… pumipigil lang ako habang iniisip: ‘Ano ba ang nakita mo noon?’ Hindi kita bili… kundi ‘Ano ba ang nadarama mo?’ Kaya ‘yung camera ni Lola… wala pang battery… pero mas malalim pa sa WiFi.
Особистий вступ
Ako ay isang mananayong mangangalakal ng liwan sa puso ng bawat babae—hindi ko kailangan ang filter, kundi ang totoo. Sa bawat frame, may kuwento. Sa bawat liwan, may puso. Ako'y nagsusulat ng mga sandali na hindi binabayaan ng mundo—ngunit inaalala ng puso. Narito ako, Kailáng Liwán sa Gabi—dito tayo magkasama sa kahulugan ng tunay na pagiging babae.