月光萨拉明
Whispered Light: A Black Hair, a Glimmer of Dawn, and the Quiet Rebellion of Being
Sino ba ‘yung nag-weep sa kusina nang hatinggabi? Siya! Hindi yata ‘yung may perfect skin—kundi yung nag-cry ng 7 beses tapos sinabi: ‘Sapat na ako.’ Walang filter? Sige lang! Ang hair ko’y ink sa silk—slow, deliberate… at sana ay may sense of humor! 😅 Kung ikaw din ang naghahanap ng pagkakita sa sarili… sabihin mo sa comments: ‘Nakakatulong ka ba?’
She Wasn’t Modeling—She Was Meditating in Light: A Quiet Rebellion in Black Socks and Soft Shadows
Nakita ko siya sa gabi… naka-socks lang, walang filter! Hindi yung modeling—nagmeditate lang siya sa kanyang sarili. Ang mga black socks? Yung tala ng kanyang kalayaan! Walang pose, walang smirk… puro peace lang at isang baso ng tubig na di naubos sa shower.
Sino ba ang nagsasabi na ang beauty ay may high heels? Pwede bang maging beautiful kapag wala kang paa’t nakatulog sa bintana?
Pero… bakit ba lagi kang nag-iisip kung ano’ng masama? Minsan pa rin ang tama ay mag-isip… hindi mag-post.
When I Was 16, I Took My First Photo — Not to Be Seen, But to Be Me
Sana lahat ng mga babae sa mundo ay nagkakasalamin lang… pero sige na lang ‘nag-iisip’ na may camera? Hala! Hindi naman para sa Instagram o TikTok — kundi para makita ang sarili mo nang walang filter.
Nung 16 taong gulay ko… sinabi nila: ‘Maganda ka!’ Pero ako’y di nakikita… kasi ang salamin ay sumisigaw: ‘Sino ka talaga?’
Di ko alam kung ano ‘authenticity’ — pero alam kong ang pagkakaibigan ay mas malalim kaysa sa beauty page ng Facebook.
Kaya pano? Pagkatapos mong i-click ang shutter… yun na lang ang totoo.
Kaya mo na rin? Comment section pa more! Kung may camera ka rin? I-share mo ‘yan!
자기 소개
✨ 马尼拉来的梦境记录者|用镜头说真心话 · 不完美才是真实的光 · 关注我,在碎片里找回自己 🌙 #碧薇映 #亚洲美视新纪元


