## Kusina Ko, Ako Rin

Sabi nila ‘self-care’ ay kailangan mag-“brand” para maging valid? Eh ako? Nagluluto lang ako ng keso at saging habang nag-uumpisa ang mundo.

## Knife Lang Ang Nagsalita

Ang bato ko ay hindi para i-kill—kundi para sabihin: Nandito ako. Sa gitna ng tulog ng buong bahay… at sa loob ng puso ko.

## Black Lace? Para sa Akin Lang

Hindi para sa mga vlog o ‘aesthetic’—para sa akin na nagsisimba sa sarili ko araw-araw.

Ano ba ang mas mahalaga? Ang pagluluto… o ang pagkakaroon ng sariling lugar?

Comment section: Sino pa dito na nagluluto habang may nakasalalay na damdamin? 🥹💬

Nakalimutan ko ang sarili ko

Ang huli kong selfie? Binura ko na — tapos bigla akong nakita.

Grabe naman ‘to: 7th selfie na ‘to… pero ang totoo? Ang unang beses kong nakita ang sarili ko ay kapag wala na ako sa camera.

Sabi nila: ‘Beautiful if you look like this.’ Ako naman: ‘Ano ba talaga ako?’ (Hindi ako silid-panatili!)

Ngayon? Bumabati ako sa sarili ko habang nagluluto ng kape — walang pose, walang filter.

Seryoso lang ako sa akin… at eto na ‘yung pinakamaganda kong litrato.

Kung ikaw rin ay nag-iisa sa harap ng salamin… ano ba talaga ang nasa loob?

Ano kayo? Nagpapalit ka ng mga selfie para makita ang sarili mo?

Comment section — let’s heal together 💛

Naku na bato ang spaghetti sa loob ko?! Di lang isang pagkain—kundi isang tula na sinulat ng mga kamay ng lola ko nung bata! Ang bawat strand ay may alaala ng pamilya… at ang kusina? Parang altar na pinaglalaruan ng ulan at liwan. Sana may mag-comment: ‘Saan ba ako makakakuha ng ganito?’ — wag maliwatan, basahin mo ulit!

White walls? More like confession walls!

Ano ba ‘to? Ang ganda ng white walls dito—parang silent movie pero may soul.

Nakita ko yung scene na mag-isa siya sa sobrang puti—walang makeup, walang script… pero parang sinabi niya: ‘Ako lang to; okay lang ako.’

Ang gulo ng mundo natin—dapat mag-smile kahit gutom ka—but here she’s just being. And that’s the real flex.

Tinawag mo ba ‘to ‘vulnerability’? Ako naman—’I finally stopped pretending.’

Seryoso naman: Sino ba ‘to? Yung girl sa harap ng mirror bago lumabas? Yung nagtatanong kung okay ba siya?

Hindi kailangan ng perfect lighting para maging powerful ang message.

#PoeticsOfExposure #WhiteWallsStage #QuietTruths

You feel this too? Comment below! 💬✨

Saan ‘yung shower curtain na ‘di nagkukulitan? 😅 Sa bath na ‘to, walang words pero may feeling! Ang pink foam ay parang pagsisikat ng loob natin… hindi lang bubblegum—’tong tama na pagkakasundo sa sarili. Nakakalimutan ‘yung mga kapatid sa Cebu na nag-aabot ng tubig nang hawak ang quartz… Sana may iba pa ring nakikinig sa gabi. Bakit ka ba ‘di nakikipag-usap? Comment mo ‘to para malaman kung ikaw rin ang ‘tong taong sumisigaw sa banyo.

Seryoso talaga ‘to: nag-antay ako ng sunbeam na magbigay ng invitation para makatulog nang buong araw.

Wala akong ginawa kundi umupo sa kama at… umiingat sa sarili ko.

‘Yung moment na hindi ka nagpapakita sa social media pero feeling mo ikaw ang pinakamalaking content? Nakaka-peace talaga.

Sino ba ‘to? Ang galing! Sige na, try mo rin: tulog lang — walang guilt! 😌

P.S.: Kung nagtataka ka kung bakit parang may vibe ng ‘silent rebellion’, ito na yung dahilan.

Sana all naman may piano na kumakanta ng silence… pero ang mask niya? Hindi protection — ito’y invitation! Nung sinabi ni Lola na ‘true power is never loud’, akala ko ay shout-out sa TikTok! Pero siya? Quietly shining like lavender light sa ulan. Nakakatulong ‘yung pagkakaibigan… hindi kailangan mag-shout sa camera para maging seen. Basta may space… at breathing lang. Sino ba talaga ang hero ng digital art? Siya po — yung nakaupo sa gitna ng shadows habang ang mga linya ay nag-iisa sa puso. Like.. paano ka mag-post kung di ka pa rin nakikita? 🌿 #QuietGirlEnergy

Sana all naman ngayon… ang black lace ‘di costume kundi armor ko! Nandito ako sa wooden stool na walang props — puro ako at ang takip ng panahon. Hindi ako naghahanap ng approval… kasi alam kong nakakaligtas ang stillness. Ang pearl necklace? ‘Yun yung heartbeat ko. Hindi ako invisible — nandito lang ako, tapos may power pa! Kaya next time… wag muna mag-pagpapakita. Tama na ‘yan: You are already enough. Sino ba’y nagtatanong? Ako na ‘yan.