แสงรอด…ไม่ต้องแต่งหน้า! เธอไม่ได้แต่งหน้า แต่เธอแต่งใจ — แสงเช้าเล็ดลอดผ่านมุ้งผ้าบางๆ แล้ววาดเตียงให้เป็นกวีสุดสงบ

น้ำตาเพียงหยดเดียว มีความหมายมากกว่าโพสต์ทั้งวัน

ใครก็มองเห็นเธอ? เธอแค่หายใจ…และฝันคืนพอดี

(ลองกดรูปนี้ดูสิ: เห็นแมวขี้เกียวกับการแต่งหน้าไหม? 😉)

當晨光偷偷溜進窗簾，你還在睡覺時盯著手機笑出眼淚？我懂，這不是文青的苦情劇，是台北人的晨間禪修。沒人看你，但光記得你——那滴淚比一千則貼文都真。原來最痛的不是失去，是被看見時，全世界都假裝沒聽到。你呢？上週五點半，你有沒有偷偷把傘收起來，只為等一縷光？（留言吧：我也有這種感覺）

아침에 빛이 커튼을 스며들 때… 내 침대가 시가 되는 순간이야. \n누군가 나를 보고 있어? 아냐… 나는 그냥 누워서 숨만 쉬고 있어. \n벚꽃은 소리 없이 떨어지고, 진실은 한 방울의 눈물보다 무거워. \n이거 진짜 예술인가? 아니면 단순히 잠는 코스튬인가? \n댓글 달아줘… 내가 또 잠는 게 맞나요?