Тиха дівчина, що писала світло
Гарячий коментар (6)
静かに光るって、どういうこと？
この『静かに光る女の子』って、まさに自分だわ…。あらゆる目線を気にする毎日の中で、自分を見失いかけたとき、ふと気づいたんだよね。『見られたい』より『見たい』の方が大事だって。
ミラーが自分のじゃない時
酸っぱいサーセントラビットのコスチュームなんて、誰も見てないのにずっと気になってた。でも本当は、彼女が着てたのは『誰かの夢』で、『自分の心』じゃなかったのかも…って気づいた瞬間、涙出た。
見えないのが力になる日も
撮影で震える手やカメラについた涙…全部残すようにしてる。完璧なシルエットより、ほんの少し歪んだリアルの方が、「私」をちゃんと映せるから。
あなたは最近、『自分らしくいる』って感じた瞬間あった？ コメント欄で語り合おう！🔥
La lumière qu’elle écrit
On me dit souvent : “Sois plus visible !” Mais moi j’ai choisi de briller en douceur… comme un vieux film en noir et blanc avec juste une lueur dans les yeux.
J’ai vu cette image de « Acid Sauce Rabbit » — une robe de bonne à tout faire sous la lumière tamisée — et je me suis demandé : “Elle se voyait ? Ou juste se vendait ?”
Et voilà le drame : on se déguise pour être vues… mais on oublie de s’aimer.
Maintenant je filme mes films avec des mains qui tremblent et des larmes sur l’objectif. Parce que c’est là que la vérité est née — pas dans le parfait.
Alors non, tu n’as pas besoin d’un look Instagram pour exister. Tu as juste besoin d’être là… même si tu es invisible.
Vous aussi vous avez déjà joué un rôle pour être vue ? Commentaire en bas 👇 (et pas juste “j’aime”)
Người thầm lặng viết ánh sáng
Ai bảo im lặng là vô dụng? Mình ngồi đây mà nghĩ: hình như mình cũng đang viết ánh sáng bằng cách… không nói gì cả.
Cái ảnh ‘Acid Sauce Rabbit’ kia chỉ thoáng qua mà mình nhớ đến giờ — không phải vì gợi cảm mà vì thấy tội nghiệp quá! Dù mặc đồ cho người khác mơ mộng nhưng quên mất mình cần được tự thấy.
Thật ra ai cũng từng như thế: cố tỏa sáng để được nhìn… rồi quên mất cách thở trong yên lặng.
Giờ thì mình chọn: im lặng là vũ khí. Giữ những giọt nước mắt trên ống kính, tay run khi viết… vì đó mới là sự thật.
Bạn có từng cảm thấy bị nhìn quá nhiều mà vẫn… chẳng ai thực sự thấy bạn?
👉 Comment đi nào — ai cũng có một khoảnh khắc ‘im lặng nhưng rực lửa’!
Mình cũng từng nghĩ: muốn được thấy thì phải hét to? Sai bò!\n\nMình là cô gái im lặng nhất HCM — viết ánh sáng bằng nỗi buồn… chứ không phải bằng filter Instagram!\n\nMẹ vẽ mơ bằng mực đen, bố viết thơ bằng tiếng thở dài… và mình chỉ cần ngồi yên một mình với mèo Mây — thế là đủ để được thấy rồi!\n\nBạn có biết không? Có khi mình không cần đẹp trai hay váy xòe… mà chỉ cần im lặng để ánh sáng tự nói: “Tôi ổn.”\n\nCứ thử đi — comment区开战啦! Ai cũng từng như vậy?
چھوٹی لڑکی نے کھینچ لگایا؟ اور پہلے تو یہ سوچ رہی تھی کہ دِکھائی جانا تو بس اتنا ہے کہ آواز زوردار ہو! مگر اب تو خاموش ہو گئی… جب دیکھا کہ وہ اپنے آئینۂ سے اپنا روشن تابع بنانے والی۔
اس نے صرف اپنے اندر کا نور بنا دِکھایا، نہ شفٹس، نہ فلٹرز، نہ ‘ڈارلن’ والا سب سٹ۔
جس میں واقعِت بحثت پر حسب،
اور تمْشُود فضلاً مَنْدَرَّزِلْ؟
تمام لوگ کمرات مَنْدَرّزِلْ باتتے؟
کمینٹر مَنْدَرّزِلْ مَنْدَرّزِلْ!
آپ لوگ بتاں؟