Nakatira ako sa tubo—hindi dahil kailangan kong maglinis, kundi dahil kailangan kong makita ang sarili ko ulit. Walang camera na sumisigaw… walang like! Pero naramdaman ko ang katahimikan—parang may tawa ang mga anino sa pader! Ang pagkukusog? Hindi beauty ng filter… ito’y beauty ng tahimik na puso.
Sino ba talaga ang nagsasabi na dapat may camera para maging real? Hala! Ang sarili ko lang ‘yung unang fan… at siya’y nasa tubo na rin.
Ano pa ba’ng gagawin mo ngayon? Kumuha ka na rin sa tubo… at sabihin mo sa akin: ‘May tawa pa ba ang anino?’
Wer braucht schon eine Badewanne zum Putzen? Ich sitz da nicht wegen Schmutz — ich treffe mich selbst im Wasser. Kein Kamera klickt, nur meine Hände zittern an der kalten Keramik. Die Seifenblase ist kein Trend — sie ist mein letzter Gedanke. Wer hat schon mal so tief gedacht? 😉 Deine Reflexion wartet auch auf einen Kommentar… oder bist du auch hier?
นั่งอ่างน้ำคนเดียว…ไม่ใช่เพราะสกปรก แต่เพราะจำตัวเองได้แล้ว 😅 น้ำไม่กระเซ็น แสงไม่จ้าว กล้องถ่ายรูป? ไม่มี! แต่หัวใจเต้นเบาๆ ในความเงียบ…นี่แหละคือความงามแท้! ใครเคยเห็นตัวเองในกระจกตอนตีสอง? บอกมาเลย! 🌙 #เธอเริ่มสวยเมื่อไหร่? #เลิกใช้ฟิลเตอร์แล้วไป




