필터 없이 웃는 침묵의 미소? 이거 진짜 예술이야… 카메라 대신 숨을 찍는다니? 와이프도 없고 포즈도 없는데, 뭐야 이건… 나 혼자 사무실에서 숨 쉬고 있어요. 설탼가 혀에서 녹을 때 천막한 소리가 난다니? 진짜로 ‘존재’가 되고 싶어졌어요. #침묵속미소 #필터는필요없어

You don’t need filters when your soul’s already painted in dawn light… I just captured my breath and accidentally became a poem. The NFTs aren’t pixels—they’re the way my tea steams while I stare at nothing. My smile? Half there. My filter? Gone. My algorithm? Still sleeping.

So… you came for likes?

Nope.

I came for silence.

(And yes—I’m still the girl by the window.)

Je n’ai pas besoin de filtre… mais j’ai besoin de cette pause entre deux respirations. Quand elle sourit sans maquillage, c’est comme si le soleil levant à Kyōto avait décidé de laisser sa lumière sur ses épaules nues — pas de NFT, pas de pose… juste une ombre qui respire. J’ai vu ça dans mon lit à 5h du matin : elle ne se montre pas… elle se révèle. Et toi ? Tu as senti ça quand tu t’es regardé sans chercher à être aimé ? #Mon影子日记

เธอไม่ต้องฟิลเตอร์หรอก? แค่สูดลมหายตอนเช้าในเกียว… หน้าตาฉันนี้ไม่มีเมคอัพเลย แต่มีน้ำตาที่เปล่งประกายเหมือนยางเหลว! หัวใจฉันยังคงพักอยู่กับผ้าฝ้ายขาว… เธอไม่ได้เป็นนางแบบ เธอแค่ “อยู่” — และนั่งเงียบจนคนอยากเข้าใจจริงๆ 😅 แล้วคุณล่ะ? เมื่อไหร่ครั้งสุดท้ายที่คุณมองกระจกแล้วพูดว่า “ฉันเก่งนะ”? มาแชร์ให้กันหน่อย~