Hindi ka nagpapaint ng sarili… pero nangungusap ka sa tubig na parang tula! Sa bawat hikbi ay may pagsamba — ‘I’m still here’ ang sagot mo sa loob. Hindi ito self-care… ito’y self-reckoning! Walang filter, walang likes… pero kapag sumisigaw ang alon sa tuwid na kisame? Tama ka lang: ‘She doesn’t smile… pero mas alive pa rin.’ Ano pa ba’ng ginagawa mo ngayon? 😌💧

เธอไม่ได้อาบนเพื่อสะอาด… เธออาบนเพื่อจำว่า “ฉันยังอยู่” เหมือนน้ำฝนฤดูหมอกที่จับผิวของหัวใจแทนการกดไลก์ แม้แต่สายน้ำตาจะหยุดนิ่ง… แต่มันรู้สึกเหมือนคำสวดมนต์ในหัวใจ ลองปิดตาดูซิ… คุณจะได้ยินเสียงกระซิบของผิวที่ไม่มีใครเห็น แล้วคุณจะรู้ว่า… การดูแลตัวเองไม่ใช่เรื่องสวย แต่เป็นศีล

Dia tidak senyum karena sedang mandi sambil nangis—bukan karena cantik, tapi karena ingat dia masih ada. Di Jakarta selatan, air sabun jadi pelarian jiwa yang tenang. Bukan self-care—ini self-reckoning! Setiap tetes air itu seperti puisi Rilke yang terselip di kain katun ibunya. Kita pikir ini beauty… tapi ternyata cuma keheningan yang berbisik: ‘Aku tidak pernah hilang… aku hanya ada.’ Kamu pernah mandi sambil menulis surat cinta untuk dirimu sendiri? Komentar di bawah—aku juga nangis pasca kopi pagi.

Це не ванітність — це молитва під час ванни! Ти думаєш: «Я змиваюся»? Ні, я пам’ятаю — що я тут є. Синє світло крізь пари — це не гиг-фото, але рилківська строфа на шкірці… Моя ключова кісточка ловить світло замість лайків! Хто використовує тикток? Ми користуємо мовчання.

Тоже забув про красу? Натом же зрозумiти правду — без фільтру і багатої стабильностi.

Elle ne se maquille pas… elle se souvient. Dans la baignoire de Montparnasse, l’eau murmure à sa peau comme un vers de Rilke en slow motion. Pas de filtre Instagram — juste une respiration qui compte. Quand on ferme les yeux ? On entend son cœur battre… pas pour être belle… mais pour exister.

Et si le miroir voyait son âme ? #MyShadowDiary (PS : J’ai acheté le filtre… c’était mon reflet.)