27, 거울 속 나를 사랑하다

Aku Jadi Cinta Diri Sendiri

Di usia 27 tahun… aku baru sadar kalau aku belum pernah benar-benar lihat diriku.

Bukan lewat filter Instagram yang bikin wajah kayak kue bolu! Tapi nyatanya? Aku cuma jadi penonton dari versi ‘dibuat’ sendiri selama bertahun-tahun.

Saat Cermin Ngomong:

Malam itu hujan deras… dan cermin bilang: ‘Nah, sekarang kamu nggak harus berpura-pura lagi.’

Aku cuma berdiri—tanpa musik, tanpa pose—dan lihat tubuhku seperti orang asing. Tapi malah senyum… karena ternyata dia sudah cukup cantik hanya dengan ada.

Kita Sering Lupa:

Beauty bukan hasil editing. Beauty itu izin untuk jadi diri. Sama kayak kamu nggak perlu jadi malaikat biar bisa dilihat oleh Tuhan. Cukup ada di sini… dan nafasnya juga lega.

Yang paling lucu? Pernah nge-foto pakai filter agar badan kelihatan ramping… tapi setelah putus filter? Badan tetep sama—tapi hati lebih ringan!

Kalau kamu juga pernah merasa seperti ini… tulis di komentar: ‘Aku juga’! 💌 Atau langsung save video ini biar pas malam-malam gelap… inget: Ini cukup.

Diam-Diam Rebel

Aku juga sempat lupa bentuk tubuh sendiri—dulu cuma tahu diri dari hasil edit di Instagram.

Saat Cermin Bicara

Tapi pas malam hujan dan semua lampu mati… aku lihat diri sendiri tanpa filter. Bukan pose buat konten—tapi cuma… ada.

Beauty Itu Izin

Bukan soal sempurna atau langsing. Tapi izin untuk eksis apa adanya. Tubuh bukan kanvas yang harus dilukis ulang—tapi rumah yang perlu dihargai.

Aku Bukan Karya Seni

Aku manusia biasa dengan bekas luka dan rasa lelah. Tapi hari ini? Aku bilang: ‘Ini cukup.’

Kalian juga pernah nggak merasa seperti ini? Comment ya—kita ngobrol santai di sini! 🌿

À 27 ans, je me suis enfin vue

Je me suis regardée dans le miroir… sans filtre. Sans musique non plus. Juste le bruit de la pluie et mon souffle.

Et devinez quoi ? J’ai souri.

Le vrai rebelle c’est toi

On nous apprend à être parfaites — lèvres gonflées, taille d’acier — mais qui a dit que la beauté c’était une performance ?

Moi j’ai décidé : mon corps n’est pas un projet… c’est ma maison.

Pas de caméra ? Pas de problème !

Dans mes vidéos « Unedited », je filme des moments où je ne fais rien : pleurer sous l’évier, rêvasser au métro à midi.

Parce que la vraie transformation ? Elle arrive quand tu dis tout haut : « Ça suffit comme ça ».

Vous aussi vous avez eu cette nuit-là ? Commentaire = confidences 🫶

Spiegel-Revolution im Pyjama

Endlich mal jemand, der nicht vor dem Spiegel posiert wie im Fashion-Magazin!

Bei 27 Jahren und ohne Filter? Das ist keine Rebellion – das ist pure Selbsterkenntnis.

Ich hab’s auch versucht: Ich steh vor dem Spiegel… und was passiert? Ich lache! Nicht über mich – mit mir! 🤣

Weil ich endlich verstanden hab: Mein Körper ist kein Projekt für Instagram – er ist mein Zuhause mit Balkon und Kaffeetasse.

Und wenn du jetzt denkst: “Aber ich seh doch gar nicht so aus…” — genau! Deshalb geht’s ja ums Sein und nicht ums Schönmachen.

Wer hat schon mal beim Duschen gelacht? Kommentiert eure schönste „unverfremdete“ Sekunde! 👇

#UneditedMe #SpiegelOhneFilter #BodyLove

鏡の前で爆発した静けさ

27歳で『自分』を見たって、そんなの大袈裟？ でもね、それこそが最強の反抗—— フィルターなし、照明なし、誰にも見せない。ただ呼吸するだけ。

身体はキャンバスじゃない

スジやシワも、全部詩だよって言われたら… そりゃもう心が溶けるわ。 「完璧じゃないからダメ」じゃなくて、「そのままがいい」って気づいた瞬間、 まるで禅寺の鐘が鳴ったみたいにスッキリ。

フィルター消えた瞬間

スマホのカメラオフにしてみたら… 自分の体に『お疲れさま』と言えるようになったんだよね。 これぞ本当のセルフケア—— 無理して綺麗になんてしなくていいんだって気づいた日。

あなたも今日、鏡を見てみない？ コメント欄で『俺もそうだった』とか言ってくれたら、ちょっと嬉しいかも 😌

Дзерка не фільтрує, а я — вже красива

Ти бачиш це? Я теж у 27 років зрозуміла: моя душа не потребує фільтрів — лише дихання. Не треба бути ідеальною… Треба бути моєю.

Пам’ять? Це не кадр з Instagram — це сльози на підвіконні під час дощу.

Моя спина? Не полотно для галереї… це дом.

А ти? Чи ти теж дивиться у дзеркалi… чи просто їсиш кавунцем із кухонного раковини?

Коментарний заклад! Якщо твоя втіха — напишеш нижче.