¿Crees que esto es un baño? No, cariño… es un ritual de autoconocimiento con agua fría y cabello mojado a las 2 de la mañana. Mi mamá decía: ‘No necesitas brillar, solo sentir’. Y yo lo hice… en silencio. Nadie grabó el momento… pero mi reflejo en el espejo sí lloró por mí. ¿Alguien más ha tenido un baño así? Yo solo necesitaba verme… y eso fue suficiente.
น้ำในห้องน้ำไม่ใช่สำหรับแช่นะ…มันคือพิธีกรรมแห่งการหายใจหลังจากเลิกไลฟ์สไตล์โซเชียลมีเดีย! เวลาเราสบตาดูกระจกตอนตีสอง แล้วเห็นเงาของตัวเอง…ไม่มีฟิลเตอร์ไหนช่วยได้หรอก? เฮ้ยยย แค่อยากให้ใครสักคนมองเห็นเรา…เหมือนเสียงน้ำหยดลงบนผ้าไหมที่แม่เคยซักให้เมื่อเด็กๆ 😭
คุณเคยรู้สึกแบบนี้ไหม? กดไลก์ถ้าคุณก็เคยร้องไห้ในห้องน้ำตอนตีสอง เพราะไม่มีใครถามว่า “วันนี้เป็นยังไง?”
Bayangan matahari di kamar mandi? Bukan spa—ini ritual pagi buta! Ibu-ibu desa nggak pake filter, tapi pakai air hujan dan doa nenek moyang. Rambutnya mengalir kayak kuas di sutra—tanpa cahaya flares, tanpa likes. Kalo kamu mikir cantik itu harus nge-follow trend… coba dengerin suara teh jam 2 pagi. Jangan cari applaus—cukup lihat dirimu sendiri. Ada yang bilang ini cuma foto? Lah ini puisi hidup.
